Termin „kryzys lat czterdziestych” lub „kryzys wieku średniego” w swojej angielskiej wersji został po raz pierwszy teoretycznie opracowany przez kanadyjskiego psychologa Elliota Jacquesa w 1965 roku. Zdefiniował go jako okres w średnim wieku, kiedy człowiek zdaje sobie sprawę, że śmierć nie jest już "daleko za górami".
Kryzys wieku średniego stał się sam w sobie gatunkiem filmowym, często określanym w kategorii komedii. W rzeczywistości kryzys lat czterdziestych ma ogromny potencjał dramaturgiczny i służy jako schronienie dla różnych druków.
Najbardziej rozpowszechniony stereotyp mówi, że kryzys jest często przedstawiany jako czysto męska własność. I opisać to jako fenomen zabawny, wręcz wesoły, zasługujący na nasze dobre traktowanie.
Francuski aktor Vincent Cassel spotyka się ze znacznie młodszą kobietą i jest to związane z jego kryzysem wieku średniego. I budzi niemal podziw! Komentarze są typu: „Co, Vincent Cassel może pojawiać się na imprezach towarzyskich z kim chce (…) dla niego, to początek nowego życia”.
Weźmy przykład każdej kobiety w tym samym wieku, która również znajduje znacznie młodszego partnera. O nie!!! Kryzys wieku średniego w tej sytuacji nie jest już wymówką, ale okolicznością obciążającą. Amerykańska aktorka Jennifer Aniston otrzymuje obrzydliwy komentarz. Prasa połączyła jej siwiejące włosy i rok urodzenia jej partnera w jednym zdaniu: „Starzenie się nie jest łatwe, ale kiedy twoja ukochana jest o osiem lat młodsza od ciebie, Matka Natura może być okrutna.”
Jednym z powodów, dla których kryzys wieku średniego u kobiet nie jest tak wyraźny jak u mężczyzn, jest fakt, że widoczny styl życia kobiet nie jest tak głośny i skandaliczny. Według psychoterapeutki rodzinnej Genevieve Jenati, dla kobiet ten delikatny okres często zbiega się z menopauzą, a dla mężczyzn ta faza życia przybiera formę nowego przypływu energii, chęci pozostania na szczycie i przeżycia drugiej młodości.
Kobiety przechodzą przez ten okres głównie myśląc o swoim wyglądzie i zdrowiu, podczas gdy mężczyźni są bardziej zaniepokojeni swoim statusem społecznym i karierą.
Kobiety doświadczają kryzysu lat czterdziestych mniej spektakularnie niż mężczyźni. Według pisarki Louise Doughty dzieje się tak, ponieważ „kobiety przywiązują większą wagę do ochrony swojej rodziny. Panie w średnim wieku często opiekują się innymi. Nawet jeśli dzieci dorosły, nie oznacza to, że nie mają nic do roboty. Nie mówimy nawet o tym, że ich starzejący się rodzice mogą znaleźć się pod ich opieką."
Nawet jeśli kobieta nie ma dzieci, może przejść przez podobne etapy. Fakt, że na co dzień nie musi być przykładem dla swoich dzieci, zmusza ją do przewartościowania, przemyślenia. W ten sposób kobieta ma mniej czasu na bezczynność i pozwala gwałtownie ujawnić się kryzysowi wieku średniego z jego małymi rewolucjami. Dla kobiet ten okres jest w dużej mierze „kryzysem tożsamości”.
Według materiałów na portalu Slate.fr.
